حيف شد
من بودم ... من بودم و يك دنيا حرف ، من بودم و يك دنيا حرف نگفته ، باور كن فقط من بودم و تو ، تنهاي تنها ، خواستم حرف بزنم ، خواستم بگويم ، رازهايم را ، باارزشترين هايشان را ، همانها كه عمري در انتظار شنيدنشان بودي‌، اما نشد ، نه زبان من ياري كرد كه با تو سخن گويم و نه تو آنقدرها وقت داشتي كه صبر كني ، كه گوش كني ، كه بداني آنچه را كه مي خواهي بداني ، اين زبان آدم هم چه بي موقع به لكنت ميافتد ، اين زمان هم چه زود مي گذرد ، چه وقت كمي براي بيان اين همه حرف...حيف شد ، واقعاً حيف شد!!!
باور كن !!!، فقط من و تو بوديم ، تنهاي تنها....